Τα έργα αυτά 8α μπορούσαν να θεωρηθούν ως σπουδές χρώματος και χώρου. Από θεματική άποψη, πρόκειται για τοπία ή τμήματα τοπίων με θερισμένα χωράφια και αλώνια. Διατηρώ από τη φύση κάποια στοιχεία του χώρου: τη διάρθρωση των χρωματικών μαζών και τις φυγές του ανοιχτού ορίζοντα στο βάθος. Δεν έχω την πρόθεση να αντιγράψω συγκεκριμένες οπτικές εντυπώσεις, αλλά κρατάω μια ορισμένη ακρίβεια στην τοποθέτηση των τόνων, όσο χρειάζεται για να αναπλάσω μια αίσθηση φωτεινού κυματισμού, που να συνοδεύει ή να υποκαθιστά την ψευδαίσθηση του βάθους.
Με ενδιαφέρει να λειτουργεί σωστά ο χώρος, δηλαδή να αποκτά ατμόσφαιρα, μέσα από τη διάταξη των σχημάτων και των γραμμών που προέρχονται από τούς τόνους και τη ματιέρα. Στην απλή διαδοχή των τόνων, το ελάχιστο στίγμα χρώματος παίζει καθοριστικό ρόλο. Το ίδιο ισχύει για τις σιλουέττες των σπιτιών, των δέντρων ή των ανθρώπων κοντά στη γραμμή του ορίζοντα, που φορτίζουν την ψυχοστασία των τοπίων. Το φόντο βρίσκεται σε εκφραστική αντίθεση με τα κοντινά πλάνα.
Η μετάβαση από μια περιοχή της εικόνας σε μιαν άλλη, υπακούει σε μια εσωτερική γεωμετρία βασισμένη σε επαναλαμβανόμενες χειρονομίες. Προσπαθώ να δημιουργήσω μια συνεκτική δομή του εικαστικού χώρου, η οποία δεν θα έχει αρχή και τέλος, αλλά θα απηχεί μια συνεχή ρυθμική ισορροπία.
Συνοψίζοντας την παρουσίαση αυτής της ενότητας, θα έλεγα ότι η απεικόνιση του πραγματικού χώρου είναι ταυτόχρονα το κρυπτογράφημά του. Η καταγραφή του θέματος ισοδυναμεί με την αναζήτηση της κρυφής δομής του χώρου, κάτι σαν τοπογραφική ανατομία.
Δ. Α.